وقتی دختر و یا پسری قصد ازدواج داشته باشند، خانواده ها میتوانند به صورت های زیر رفتار کنند:
والدینی که در کودکی به فرزندان خود مسئولیت پذیری و مهارت انتخاب کردن را به خوبی یاد داده اند، آنها را برای چالش های آینده آماده کرده اند. در نتیجه در بزرگسالی نیز در انتخاب های مهم فرزندشان مانند انتخاب همسر به طور غیر مستقیم راهنمایی میکنند و تصمیم نهایی را برعهده فرزندشان میگذارند. آنها به خوبی میدانند که دختر و یا پسر آنها بهترین تصمیم را میگیرد. البته که چنین فرزندانی هم نظر خانواده در ازدواج برایشان مهم است و حتما با پدر و مادر خود مشورت کرده و از راهنمایی آنها استفاده می کنند.
برخی از والدین بسیار پذیرنده هستند و هر تصمیمی که فرزندشان در مورد ازدواج بگیرد را می پذیرند و با آن مخالفت نمی کنند. این والدین همواره فرزندشان را تایید میکنند و نیازی به راهنمایی و نصیحت دختر و یا پسر خود نمیبینند. معمولا این فرزندان بسیار نازپرورده هستند و اگر هم ازدواج موفقی داشته باشند، وابستگی به خانواده بعد از ازدواج در آنها زیاد است.
گاهی اوقات بعضی از خانواده ها از فرزندان خود انتظار دارند که نظرات آنها را بدون هیچ اما و اگری بپذیرند و با آنها مخالفت نکنند. این والدین فرزندانی خشک و وابسته دارند که توانایی تصمیم گیری و حل مشکلات خود را ندارند. این والدین باید بدانند با اینکه نقش والدین در ازدواج فرزندان حیاتی است اما نباید قدرت تصمیم و انتخاب را از آنها بگیرند چراکه اگر فرزندان در زندگی خود موفق نشوند، شما را دلیل اصلی شکست خود میدانند.
در موارد بسیار نادر دیده میشود که برخی از والدین با فرزندان خود رابطه سردی دارند و برای آنها وقت کمتری میگذارند. همچنین آنها نسبت به یافتن همسر مناسب برای دختر و پسر خود نیز بی اهمیت هستند. معمولا فرزندان این خانواده ها به مواد اعتیادآور گرایش پیدا میکنند.