پل می گوید: "عوامل متعدد دیگری در سلامت کودک و والدین وجود دارد که پیامدهای این تصمیم است." او گفت که والدین کاملاً غیرعملی است که شروع به فرستادن کودکان به اتاق خود و تنها خوابیدن کودک در 1 سالگی کنند ، هنگامی که اضطراب جدایی به اوج خود می رسد. "این بدترین زمان برای ایجاد تغییر از منظر توسعه است."
به گفته جودی میندل ، مدیر مرکز خواب در بیمارستان کودکان فیلادلفیا ، متخصصان خواب نوزادان به طور کلی با او موافق هستند. میندل وب سایت شورای خواب کودکان را تأسیس کرد ، یک منبع رایگان از اطلاعات مبتنی بر شواهد در مورد خواب کودکان.
میندل می گوید: "ما می خواهیم نوزادان و والدین خواب خوبی داشته باشند زیرا می دانیم که این امر بر ایمنی نوزاد ، رشد نوزاد و رفاه خانواده تأثیر می گذارد." "این تعادل تلاش برای اطمینان از ایمنی نوزادان ، خواب کافی همه و رشد مناسب همه است."
میندل می گوید تحقیقات گذشته نشان داده است که نوزادان بهتر می خوابند ، زودتر می خوابند و در زمانی که در اتاق خود می خوابند ، مدت زمان بیشتری می خوابند. در این مطالعه جدید نیز ، تنها خوابیدن نوزاد در 4 ماهگی دو برابر بیشتر از سایر نوزادان از خواب منظم برخوردار بوده و تا ساعت 8 شب در رختخواب هستند. او می گوید که خانواده ها باید بدون تصمیم گیری تصمیم بگیرند که آیا نوزادانشان در اتاق والدین می خوابند یا اتاق خودشان.
او می گوید: "من فکر می کنم متأسفانه والدین را می ترساند ، و ما نمی خواهیم والدین بترسند و از انجام کاری که برای خانواده آنها بهترین کار را می کند اجتناب کنند." "شما نمی خواهید والدین از فرزند خود ناراضی باشند زیرا آنها استراحت نمی کنند."
تنش بین آنچه توصیه می کند و آنچه والدین احساس می کنند برای خانواده خود کار می کند ، موضوع جدیدی نیست. کارشناسان به والدین توصیه کردند که نوزادان را برای ده ها سال روی شکم بخوابانند تا اینکه مطالعات متعدد نشان داد که خطر SIDS دو برابر می شود. از سال 1994 ، هنگامی که پزشکان اطفال توصیه می کردند نوزادان به پشت بخوابند ، نرخ SIDS به نصف کاهش یافته است ، اما برخی در مورد تغییر توصیه ها در آن زمان زیر سوال رفتند. (شواهد این نگرانی را نشان نمی دهد که کودکان مبتلا به رفلاکس ممکن است در خواب خفه شوند.)
اخیراً ، بسیاری از والدین با مشکل پیروی از سایر دستورالعمل ها، مانند توصیه های به روز شده در مورد به اشتراک گذاشتن تخت ، که با این وجود اذعان می کنند که مادران اغلب با نوزاد خود در رختخواب به خواب می روند ، دچار مشکل شده اند و درباره ایمنی نوزادان برای خوابیدن دچار ابهام هستند. به راشل مون ، نویسنده ارشد توصیه و سرپرست اطفال در دانشکده پزشکی دانشگاه ویرجینیا ، می گوید: توصیه های به روز شده در مورد به اشتراک گذاشتن اتاق در واقع به منظور ارائه آزادی عمل به والدین پس از 6 ماه بود.
مون می گوید: "ما تا آنجا که می توانیم مراقب هستیم." "بله ، مهم است که خانواده ها به اندازه کافی بخوابند. همچنین مهم است که آنها بچه ای داشته باشند که صبح از خواب بیدار می شود."
اما پل می گوید ، در حالی که شواهد زیادی مبنی بر خطرات ناشی از به اشتراک گذاشتن تخت وجود دارد ، شواهد خطر عدم اشتراک در اتاق بعد از 6 ماهگی کودک-زمانی که کمتر از 10 درصد از مرگ های SIDS رخ می دهد-بسیار ضعیف تر است.