اهمیت نقش پدران در فرزندپروری

ایالت تنسی از پدران ، پدربزرگ ها ، پدران خوانده و فرزندخوانده و سایر الگوهای مرد برای نقش پدر در زندگی کودکان تشکر می کند.

به گفته وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده ، پدرانی که به طور فعال در زندگی فرزندان خود مشارکت دارند ، به سلامت عاطفی ، سلامت عمومی ، رشد اجتماعی و احترام به خود کمک می کنند. پدرسازی اختصاصی و مسئولیت پذیر در دوران نوزادی و کودکی نیز به امنیت عاطفی و همچنین بهبود مهارت های ریاضی و کلامی کمک می کند.

قبل از تولد

پدران می توانند در دوران بارداری با مراجعه به مراکز مراقبت های بهداشتی و کمک به شرکای باردار خود، درگیر شوند. تحقیقات نشان داده است که مادران در سه ماهه اول بارداری در صورت مشارکت پدر 1.5 برابر بیشتر از مراقبت های دوران بارداری برخوردار می شوند و خطر زایمان زودرس و مرگ و میر نوزادان کاهش می یابد.

با افزایش هر دو تولد از زوجین و پدران مجرد که جدا از مادر زندگی می کنند ، توجه به این نکته ضروری است که سایر اشکال مشارکت مثبت پدر-مانند داشتن رابطه حمایتی با مادر-می تواند منجر به بچه هایی شود که اعتماد به نفس دارند و عملکرد بهتری دارند. در مدرسه.

دوران نوزادی

نوزادان می توانند مانند پدران خود با مادران رابطه داشته باشند و با آنها ارتباط برقرار کنند. نقش پدر در تربیت کودکان و همچنین در حمایت از شیردهی مادر داشته باشند و بسیاری از بیمارستان ها برنامه ها و منابع را برای پدران آینده ارائه می دهند. 

پدرانی که به گریه نوزادان خود پاسخ می دهند ، او را زیاد در آغوش می گیرند و در آغوش می گیرند و در مراقبت های اولیه خود (مانند تغذیه ، تعویض پوشک) مشارکت می کنند ، بر اعتماد به نفس و رفتار فرزندان خود تأثیر مثبت دارند. مطالعات نشان می دهد که وقتی پدران بیشتر در دوران نوزادی مشغول هستند ، احتمال اینکه فرزندانشان در 9 سالگی علائم مشکلات روانی را نشان دهند کمتر است.

پدران و الگوهای مرد بیشتر از مادران شریک بازی کودک هستند. بازی پدران بیشتر از بازی مادران با نوزادان فعال و پرانرژی است. این ممکن است به کودکان در کاوش و استقلال کمک کند.

اوایل کودکی

کودکان خردسال با پدرانی که وقتی رفتار خوبی انجام می دهند یا کاری را انجام می دهند ، آنها را تحسین می کنند ، اغلب آنها را در آغوش می گیرند و می بوسند و در مواقع ناراحتی یا ترس آنها را تسلی می دهند ، در مقایسه با کودکانی که دارای پدران بدون مشارکت هستند ، بیشتر در مدرسه موفق خواهند بود.

مطالعات نشان می دهد که پدران محبت آمیز و تشویق کننده که هنگام رفتار بد فرزندان خود با آرامش پاسخ می دهند یا ناراحت می شوند ، پسرانی را پرورش می دهند که رفتارهای پرخاشگری کمتری دارند و دخترانی که با دوستان خود رفتار منفی تری ندارند. مطالعات همچنین نشان می دهد که وقتی پدران در سنین پایین با دختران خود درگیر می شوند ، در معرض خطر کمتری برای بلوغ زودرس ، تجربیات اولیه جنسی و بارداری نوجوانان قرار دارند.

نقش پدر د رتربیت کودکان  نیز منجر به رشد مثبت کودک از جمله رشد پیشرفته زبان می شود. در حالی که مادران تمایل دارند از کلماتی استفاده کنند که بچه ها قبلاً می دانند ، پدران بیشتر کلمات جدیدی را معرفی می کنند.

بلوغ

نوجوانانی که از پدران خود یا الگوهای مردانه تقدیر می کنند ، بدون توجه به وضعیت اقتصادی ، بیشتر در مدرسه درس می خوانند و حضور خوبی دارند. بسیاری از مطالعات ملی اخیر نشان می دهد که مشارکت پدر در نوجوانی خطر مشکلات روانی یا رفتارهای پرخطر را کاهش می دهد. آنها همچنین نشان می دهند که پدران درگیر پسرانی با مشکلات رفتاری کمتر و دختران با مشکلات روانی کمتر تربیت می کنند.

نکاتی برای مشارکت پدر

در جلسات پزشک شرکت کنید. این کار با نشان دادن اینکه پدر در آنجاست و در مکانها و تجربیات مختلف از او حمایت می کند ، به فرزند شما آرامش می بخشد. اگر برنامه کاری شما به شما اجازه نمی دهد که هر وقت ملاقات بگذارید ، باز هم مهم است که با سوالاتی که ممکن است در مورد رفتار و رشد فرزند خود داشته باشید ، با پزشک کودک خود تماس بگیرید.

کمک بخواهید. اگر این اولین فرزند شما است ، وقت بگذارید و با پدران دیگر یاد بگیرید. از پزشک خود منابع بخواهید. در مورد تعویض پوشک ، نحوه بستن راحت نوزاد در یک پتو و سایر مهارتهای مهم که پدران به آنها احتیاج دارند ، شرکت کنید. 

---

منبع:familico.ir