مشاوره روانشناسی
معرفی دیدگاه های روانشناسی و شناختی برای داشتن خانواده ای بهتر و ذهنی آراممشاوره روانشناسی
معرفی دیدگاه های روانشناسی و شناختی برای داشتن خانواده ای بهتر و ذهنی آراماصول اولیه تربیت کودک
هرگز بر سر فرزندان خود فریاد نزنید
یکی از بدترین روش های تربیت کودک، روش های خصمانه و خشن است. داد زدن بر سر فرزندان میتواند به سرعت خانه شما را به یک میدان جنگ همیشگی تبدیل کند. کودکانی که در چنین محیط خصمانه ای زندگی میکنند بیشتر احساس ناامنی و اضطراب میکنند. این امر مخصوصا درباره تربیت پسر بچه بسیار مضر است.
اگر در وضعیت روحی نامساعدی هستید، از رو به رو شدن با کودکتان دوری کنید. یا قبل از اینکه با کودک صحبت کنید، 10 دقیقه وقت بگذارید تا افکار خود را جمع کنید. حتی میتوانید تصور کنید که دوست یا رئیس شما در اتاق با شماست. به این ترتیب، با آرامش بیشتری با فرزندانتان صحبت خواهید کرد.
به فرزندان خود بخشیدن را بیاموزید
یکی از عناصر اصلی در تربیت فرزند از نظر روانشناسی، آموزش بخشش و گذشت به کودکان است که منجر به ایجاد حس شادی در کودکان میشود. گذشت نکردن حتی با افسردگی و اضطراب در ارتباط است. کودکانی که بخشش را می آموزند قادرند احساسات منفی نسبت به گذشته را به احساسات مثبت تبدیل کنند.
این امر، میزان شادی و رضایت از زندگی آنها را افزایش می دهد. پس سعی کنید الگویی برای فرزندان خود باشید. از افرادی که به شما ظلم کرده اند کینه نداشته باشید و در حل اختلافات شخصی ابتکار عمل داشته باشید. درباره اهمیت بخشش با فرزندان خود بحث کنید تا آنها بخشش را به یک سبک زندگی تبدیل کنند.
به فرزندان خود بیاموزید که مثبت فکر کنند
کودکانی که خوش بینی بیشتری دارند، افراد شادتر و موفق تری هستند. پس بخشی از مهارت تربیت فرزند به ایجاد نگرش مثبت و مثبت اندیشی در کودکان برمیگردد. اما چگونه میتوانید به فرزندان خود یاد دهید که مثبت فکر کنند؟
قبل از هر چیز باید خودتان نگرش مثبتی داشته باشید. چون همانطور که گفتیم تربیت بچه انعکاسی از رفتار والدین است. پس دائما شکایت نکنید مثلا اگر فرزندتان بشقابی را شکسته عکس العملتان نباید خیلی شدید باشد. علاوه بر این شما باید خوبی ها را در دیگران ببینید و تصدیق کنید. به کودکان خود بیاموزید که موضوعات را به صورت مثبت بیان کنند مثلا به جای اینکه بگویند من از رنگ زرد متنفرم بگویند من رنگ قرمز را دوست دارم. به کودکان خود در مورد چالش هایی که با آنها روبرو هستید، صحبت کنید و به آنها یاد دهید که این چالش ها به رشد شما کمک می کنند.
جلسات خانوادگی منظم داشته باشید
یک پیشنهاد مفید دیگر برای تربیت فرزند پسر یا دختر این است که جلسات خانوادگی منظمی داشته باشید و در این جلسات درباره مسائل مختلف حرف بزنید. مثلا هفته ای یک بار یک جلسه 20 دقیقه ای با خانواده داشته باشید. در طول جلسه، حتما این سه سوال را از همه اعضای خانواده بپرسید:
در هفته گذشته چه کارهایی انجام دادید؟
در هفته گذشته چه کاری نتوانستید به این خوبی انجام دهید؟ در هفته آینده روی چه چیزی کار خواهید کرد؟
این جلسات خانواده را به هم نزدیکتر میکند و روابط خانوادگی را تقویت خواهد کرد. بنابراین اگر هنوز چنین کاری نکرده اید، شما را تشویق میکنم که این عمل را شروع کنید.
سابقه خانوادگی خود را با فرزندان خود به اشتراک بگذارید
یک تحقیق روی روش صحیح تربیت فرزند پسر و دختر نشان میدهد کودکانی که از سابقه خانوادگی خود بیشتر میدانند سطح عزت نفس بالاتری دارند. این امر به موفقیت و خوشبختی آنها در ادامه زندگی کمک میکند. کودکان باید بتوانند به برخی سوالات مشخص در مورد سابقه خانوادگی خود پاسخ دهند. این سوالات عبارتند از موارد زیر:
- “آیا برخی از بیماری ها و آسیب هایی را که والدین شما در جوانی تجربه کرده اند میدانید؟”
- “آیا شما اتفاقات دوره مدرسه مادر یا پدر خود را میدانید؟”
- و…
درواقع به اشتراک گذاشتن سابقه خانوادگی پیوندهای خانوادگی را تقویت میکند.
تشریفات خانوادگی ایجاد کنید
شاید بتوان گفت نکته کلیدی در تربیت بچه، ایجاد مراسمات و تشریفات خانوادگی است. چون آیین های خانوادگی انسجام خانواده را افزایش میدهد و کودکان را قادر به رشد اجتماعی میکند. پس آگاهانه تلاش کنید تا این مراسمات را در خانواده خود ایجاد کنید. در اینجا چند نمونه از این تشریفات به عنوان نمونه آورده شده است:
- هر روز صبح به صورت خانوادگی صبحانه بخورید
- یک شب را برای بازی خانوادگی در نظر داشته باشید
- شام را به صورت خانوادگی بپزید
- به پیاده روی شبانه بروید
- یک جلسه هفتگی خانوادگی برگزار کنید
- سالی یکبار به صورت خانوادگی به مسافرت بروید
- هر ماه یک بار با تک تک فرزندان خود وقت بگذرانید و…
منبع:familico.ir
اهمیت نقش پدران در فرزندپروری
ایالت تنسی از پدران ، پدربزرگ ها ، پدران خوانده و فرزندخوانده و سایر الگوهای مرد برای نقش پدر در زندگی کودکان تشکر می کند.
به گفته وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده ، پدرانی که به طور فعال در زندگی فرزندان خود مشارکت دارند ، به سلامت عاطفی ، سلامت عمومی ، رشد اجتماعی و احترام به خود کمک می کنند. پدرسازی اختصاصی و مسئولیت پذیر در دوران نوزادی و کودکی نیز به امنیت عاطفی و همچنین بهبود مهارت های ریاضی و کلامی کمک می کند.
قبل از تولد
پدران می توانند در دوران بارداری با مراجعه به مراکز مراقبت های بهداشتی و کمک به شرکای باردار خود، درگیر شوند. تحقیقات نشان داده است که مادران در سه ماهه اول بارداری در صورت مشارکت پدر 1.5 برابر بیشتر از مراقبت های دوران بارداری برخوردار می شوند و خطر زایمان زودرس و مرگ و میر نوزادان کاهش می یابد.
با افزایش هر دو تولد از زوجین و پدران مجرد که جدا از مادر زندگی می کنند ، توجه به این نکته ضروری است که سایر اشکال مشارکت مثبت پدر-مانند داشتن رابطه حمایتی با مادر-می تواند منجر به بچه هایی شود که اعتماد به نفس دارند و عملکرد بهتری دارند. در مدرسه.
دوران نوزادی
نوزادان می توانند مانند پدران خود با مادران رابطه داشته باشند و با آنها ارتباط برقرار کنند. نقش پدر در تربیت کودکان و همچنین در حمایت از شیردهی مادر داشته باشند و بسیاری از بیمارستان ها برنامه ها و منابع را برای پدران آینده ارائه می دهند.
پدرانی که به گریه نوزادان خود پاسخ می دهند ، او را زیاد در آغوش می گیرند و در آغوش می گیرند و در مراقبت های اولیه خود (مانند تغذیه ، تعویض پوشک) مشارکت می کنند ، بر اعتماد به نفس و رفتار فرزندان خود تأثیر مثبت دارند. مطالعات نشان می دهد که وقتی پدران بیشتر در دوران نوزادی مشغول هستند ، احتمال اینکه فرزندانشان در 9 سالگی علائم مشکلات روانی را نشان دهند کمتر است.
پدران و الگوهای مرد بیشتر از مادران شریک بازی کودک هستند. بازی پدران بیشتر از بازی مادران با نوزادان فعال و پرانرژی است. این ممکن است به کودکان در کاوش و استقلال کمک کند.
اوایل کودکی
کودکان خردسال با پدرانی که وقتی رفتار خوبی انجام می دهند یا کاری را انجام می دهند ، آنها را تحسین می کنند ، اغلب آنها را در آغوش می گیرند و می بوسند و در مواقع ناراحتی یا ترس آنها را تسلی می دهند ، در مقایسه با کودکانی که دارای پدران بدون مشارکت هستند ، بیشتر در مدرسه موفق خواهند بود.
مطالعات نشان می دهد که پدران محبت آمیز و تشویق کننده که هنگام رفتار بد فرزندان خود با آرامش پاسخ می دهند یا ناراحت می شوند ، پسرانی را پرورش می دهند که رفتارهای پرخاشگری کمتری دارند و دخترانی که با دوستان خود رفتار منفی تری ندارند. مطالعات همچنین نشان می دهد که وقتی پدران در سنین پایین با دختران خود درگیر می شوند ، در معرض خطر کمتری برای بلوغ زودرس ، تجربیات اولیه جنسی و بارداری نوجوانان قرار دارند.
نقش پدر د رتربیت کودکان نیز منجر به رشد مثبت کودک از جمله رشد پیشرفته زبان می شود. در حالی که مادران تمایل دارند از کلماتی استفاده کنند که بچه ها قبلاً می دانند ، پدران بیشتر کلمات جدیدی را معرفی می کنند.
بلوغ
نوجوانانی که از پدران خود یا الگوهای مردانه تقدیر می کنند ، بدون توجه به وضعیت اقتصادی ، بیشتر در مدرسه درس می خوانند و حضور خوبی دارند. بسیاری از مطالعات ملی اخیر نشان می دهد که مشارکت پدر در نوجوانی خطر مشکلات روانی یا رفتارهای پرخطر را کاهش می دهد. آنها همچنین نشان می دهند که پدران درگیر پسرانی با مشکلات رفتاری کمتر و دختران با مشکلات روانی کمتر تربیت می کنند.
نکاتی برای مشارکت پدر
در جلسات پزشک شرکت کنید. این کار با نشان دادن اینکه پدر در آنجاست و در مکانها و تجربیات مختلف از او حمایت می کند ، به فرزند شما آرامش می بخشد. اگر برنامه کاری شما به شما اجازه نمی دهد که هر وقت ملاقات بگذارید ، باز هم مهم است که با سوالاتی که ممکن است در مورد رفتار و رشد فرزند خود داشته باشید ، با پزشک کودک خود تماس بگیرید.
کمک بخواهید. اگر این اولین فرزند شما است ، وقت بگذارید و با پدران دیگر یاد بگیرید. از پزشک خود منابع بخواهید. در مورد تعویض پوشک ، نحوه بستن راحت نوزاد در یک پتو و سایر مهارتهای مهم که پدران به آنها احتیاج دارند ، شرکت کنید.